[عنوان ندارد]

گاهی چنان در خاطرات ان دوران غرق می شوم که گویی از انسانهای این زمان نیستم . ان چنان همه چیز را فراموش می کنم که گویی الزایمر گرفته ام فقط به تو فکر می کنم به تو همین و بس. ان چنان عشق تو در من فروکش می کند که گویی کسی جز تو ندارم. اری من واقعا کسی جز تو ندارم . مادرم پدرم دوستم عشقم محبتم همه چیزم تو هستی فقط تو. تو را می پرستم با تمام وجودم و فقط از تو کمک و یاری می خواهم از تو... تمام قدرتی که دارم به کار می برم و با تمام جان و وجودم می نویسم تو را دوست دارم. در تمام گلبولهای سفید و قرمز خونم تو جای داری. فقط تو ... تمام ذرات ریز تشکیل دهنده ی وجودم از تو جاری و سرچشمه گرفته است فقط تو. چگونه نگویم و ننویسم که فقط تو می توانی یاری دهنده ی لحظات بودنم باشی . چگونه چیزی نگویم که اصلا انصاف تو نیست ای خدا. خدایا با تمام ذرات ریز بدنم فقط تو را صدا می زنم.   با تو بودن مرگ را زیبا کند گلشن عشقت مرا شیدا کند بی تو دنیا یک بغل دلواپسی ست چشم هایم ازدحام بی کسی ست بی تو دریا  رنگ و رویی زرد داشت دیگانم اشک ها از درد داشت بی تو شعرم بوی حیرانی گرفت قصه ها رنگ پریشانی گرفت اخر ایا می شود تنها گذشت از میان شهر رویاها گذشت دفتر عشقم پر از خط خوردگی ست حاصلم صحرایی از پژمردگی ست واژه هایم خیس خیس از اشک ها دستهایم اما پلی سوی خدا