نه خوشم، نه می تونم خوش باشم...

ایکاش تولدت مبارک بود... یاد سال گذشته افتادم که چه تولدی برات گرفته بودیم. تولدی که خودم تمام کارهاشو انجام دادم. چه سورپرایز قشنگی برات داشتم. چه کیکی، چه کادوی تولدی، چه جشنی... یادته از خوشحالی پریدی هوا!!! چه روزی بود... حالا امروز به اندازه ی کوه ازم دور شدی... اصلا توی تصوراتم نمی گنجید که یک سال بعد اینجوری بشه. واقعا چرا؟؟؟ یعنی چشم مردم بهمون نظر داشت؟ یعنی هیچ کس نتونست خوشیامونو ببینه؟ از صبح مث مرغ سرکنده می مونم، بد جوراوضاع و احوالم ناخوش شده. تا میام مال خودم باشم، تا میام خوش باشم، تا میام توی خوشیام غرق بشم... نمیدونم چرا دنیا باهام بد تا می کنه... بگذریم... *** از این طرف یه مناسبت عزیز دیگه ای هم هست،  توی این 6 دی. قدیمی شده، اما هنوز گرامیداشتش عزیز و قشنگه. خودم می دونم امروز با چه برنامه ای به سراغم میایی. سورپرایزاتو دوست دارم. همیشه از کادوت غافل گیر میشم. یک هفته ست شور و شوق خاصی، توی چشمات هست که میدونم چیه! خودم فهمیدم نقشه هات چیه؟ اما به روی خودم نیوردم چون میدونستم دلخور میشی. حالا با اینهمه درد باید امروز هم خوشحال باشم هم ناراحت. خوشحال واسه خاطر تو... ناراحت واسه خاطر عزیز دیگه ام... از اون روزهاست که نه خوشم نه می تونم خوش باشم. ناراحتیش بیشتر از .... من برخلاف تو واسه امروزم روز شماری نکردم. صبح هم دلخوش بودم به یه نفر، که اونم زد تو برجکم و رفت. عیبی نداره میکشم... دلم دریاست... عادت دارم به این زمین خوردن ها... *** اندازه ی خوشیات امروز گریه کردم. گریه کردم و کسی ندید اشکهامو.... خیلی بغضم سنگین بود وقتی ترکید صداش دنیارو برداشت. اما تو نشنیدی.... چون هیچ وقت ندیدی منو ، همیشه زیر کفشت بودم... حاضر نشدی بخاطر من ،  فقط بخاطر من، کمی پاتو بلند کنی تا ببینی منو. ایکاش بودی و ..... *** خدایا!!! جلال و عظمتت رو شکر که تو یه نفر منو از یاد نبردی و یادم انداختی آدمهات چه موجوداتی هستن.... خدایا!!! خودت برس به داد دل تنگم. دلتنگ شدم. دلم کوچیک شد. اونقده تنگ شد که دیگه به جایی راه نداره. آهای خدای من!!! خدای دلتنگیام، کجایی؟ میخوام زیر کفش خودت له بشم. اجازه هست؟؟؟