حالا دیگر...

بزرگ شده ام حالا دیگر دستهایم به ائینه می رسد هر قدر که می خواهم  نوشته های رفتنت را پاک کنم   دلم اجازه نمی دهد می دانم یک شب بالاخره در ائینه ظاهر می شوی و با زمزمه هایت ماه را از پشت ابرها  بیرون می کشی حالا  من دیگر انسان بزرگی هستم همچنین خطاط بزرگی   این را دیوارها می گویند...

تولد دوباره

امروز برای چندمین بار بهم ثابت شد که خدا خیلی وقتها به ادمها عمر دوباره میده اگه به من داده بود این لطفو فقط خودم می فهمیدم اما این بار قرعه به نام یکی از عزیزانم افتاده که حتی تصور اون صحنه ی تصادف هنوز تنمو می لرزونه نمی دونم واقعا این جور مواقع چطوری میشه شاکر خدا بود نه کمه خیلی کمه... چی اینکه فقط شاکر باشه...

روی تخته سیاه جهان

زنگ خورد  ناظم صبح امد سر صف توی برنامه ی صبحگاهی رو به خورشید گفت: باز هم دفتر مشق دیروز خط خورد و کتاب شب پیش را ماه با خودش برد   ای خورشید روی این اسمان روی تخته سیاه جهان با گچ نور بنویس:   " زیر این گنبد گرد و کور و کبود ادمی زاد  هرگز دانش اموز خوبی نبود "