ماه را میشود از حافظه ی آبــــ گرفت ؟!

دیــــــدن رویِ تـــــو در خویش زِ من خــــواب گرفـــــــت

آه از آیینـــــه که تصــــــویر تـــــو را قـــــــابــــ گرفـــــــت

خواستــــــم نوح شــــــوم ،موجِ غمــــــت غرقم کـــــرد

کشتـــــی ام را شـــــبِ طوفانـــیِ گــــرداب گرفـــــــت

در قنــــوتــــم زِ خـــــدا عــــــقل طلـــــب می کــــــردم

عشـــــق امـــــا خبـــــر از گـــوشه ی محراب گـــــرفت

نتـــــوانســـــت فــــــرامـــــوشــــ  کنـــــد مستـــــی را

هــــر کـــه از دســتِ تــــو یک قــطره میِ نـاب گـــرفت
 

سنــــــگ در بـــرکـــه مــــی انــــدازم و مـــی پــــندارم

بــــاهمیــــن سنــــگ زدنـــ مــــاه بهـــــم مــــی ریـــزد

کــی بـــــه انـــداختنِ سنـــــگ پـی در پـی در آبــــــــــ

مــــاه را مــــی شـــود از حـــافظـــه ی آبــــ گــــــرفت !