ایستیرم....

ایسترم غملی و طوفانلی گئجه یولچولارا بیر فانوس تک یادا قطب اولدوزو تک رهبر اولام. ایسترم یای گونو چؤللرده آخار  بیر سو اولوب، دوم دورو گؤز یاشی تک یولدا چوخور ایچره دولام. ایستمم نقش و نگاریم قالا،  شعریم اوخونا ایسترم بیر سیزی، حسرت تک اورکلرده قالام. اونودورسا منی ائل، چکمه سه تاریخ آدیمی ایسترم آی تکی یورد اوسته گئجه شوق سالام   می خواهم در شبى توفانى و غمناک٬ رهگذران را همچو فانوس و بسان ستاره اى قطبى٬ راهبرى کنم. می خواهم در روزى تابستانى در بیابانى تفتیده ٬ آب شوم و بسان اشک چشمى زلال و پاک گودى ناپیدایى را پر کنم نمی خواهم نقش و نگارى از من برجاى بماند و شعرم خوانده شود می خواهم همچو ناله و آهى و به سان یک حسرت در دلها بمانم. اگر ایل و تبارم فراموشم کنند و اگر نامم در تاریخ برده نشود می خواهم همچو ماه در یک شب ظلمانى سرزمین خود را نورافشانى کنم.