به بهانه ی استاد...

دونیانی من سنن سورا نینرم؟سنن سورا شاه اولسام دا دونیانی نینرم؟اوندا که من ایستردیم وار دولتی،سنن سورا وار دولتی نینرم؟چوخلی چهتیم حسرت، سنین آرزواسنن سورا شاد دونیانی نینرم؟سن گدنن، گدی منیم خوش لوقومسنن سورا خوش دونیانی نینرم؟چوخ ایستدیم گونوم سنن خوش اولسونسنن سورا جوانیغی نینرم؟تا واردین، قلبیم سنن وروردیسنن سورا بو قلبی من نینرم؟   شعر بالا شاهکار همشهری استاد شهریاره. دیروز روز بزرگداشت این استاد عزیز بود. استادی که من به نوشته هاش ارادت خاصی دارم. و حالا یه نفر از دیار شهر استاد، مثل استاد شعر میگه. ای کاش میشد بهای زیادی به این شاهکارها داد!!! ای کاش هیچ وقت تمومی نداشت. ببخشید استاد!!!  که ما شما رو توی روزمرگی هامون گم کردیم. ببخشید که کتاب های گرانبهای شمارو، توی این گرونی حراج زدیم. ببخشید که ما کتابهای شمارو نصف قیمت، اونم به زور به بقیه تحمیل کردیم. ببخشید که حق شمارو اون جوری که بود ادا نکردیم. ببخشید استاد که حتی یادمون رفت، برای شما فاتحه ای بخونیم. استاد عزیز روحت شاد.