نقطه سر خط.

شاید این چیزایی که می نویسم به مزاج بعضی ها خوش نیاد قبلش عذرخواهی منو بپذیرید. نمی دونم چرا این روزا همه کنجکاو شدن بدونن من کی هستم؟ اسمم چیه؟ چی کار می کنم؟ چیزهایی که لازم بوده توی پروفایل نوشتم بی زحمت به اونجا مراجعه کنید.  باور کنید دوست ندارم بیشتر از این بگم. نمی دونم چی نوشتم شماها چی فکر کردین که این همه سوال بی ربط می پرسین.من نمی دونم قسمت نظرات برای نظر دادن در مورد اون پسته یا سوال های شخصی؟ اگه سوال شخصی یا درد دله چرا به چت روم نمیرید. گذشته از این حرفها مگه توی دنیای مجازی میشه راست گفت. اصلا راست گویی اینجا چه رنگیه؟ آخه مگه وبلاگ جای سرک کشیدن توی زندگی مردمه ببخشید این همه صریح می نویسم.واقعا گیج شدم بیشتر وقتها دلم نمی خواد قسمت نظرات رو بخونم چون همش یه مشت تعریف بیجا یا سوالهایی که من از جواب دادن به اون معذورم.بعضی ها یا دوست دارند آمار وبشون بالا بره یا ازم  می خوان لینکشون کنم آخه مگه میشه اجباری کسی رو جایی راه داد؟ از همه اینها که بگذریم چرا باید نظرات فعال باشه تا به جای نظر دادن، بقیه نظرات خونده بشه. مگه نظرات یه قسمت خصوصی بین خواننده و نویسنده نیست؟ من این چیزهایی که بعضی ها قبول دارند قبول ندارم. ای کاش به جای این حرفها حرفهای توی دلها دیده بشه. جالبه حکایت ما شده حکایت اون دسته از آدمایی که به جای ماه نوک انگشت آدمهارو می بینند.لطفا جواب سوالات منو بدید.